Diagnostyka insulinooporności

Insulinooporność to problem, który coraz częściej jest poruszany w mediach. Czym tak naprawdę jest insulinooporność? To stan zmniejszonej wrażliwości komórek organizmu na działanie insuliny. To dość podstępne zaburzenie ze względu na brak typowych objawów. Dlatego niezbędna jest profesjonalna diagnostyka insulinooporności. Sprawdź, jak diagnozowane jest to zaburzenie.

Czym objawia się insulinooporność?

Bardzo często insulinooporność przebiega w sposób utajony, co w konsekwencji prowadzi do dalszego rozwijania się zaburzenia, zanim ostatecznie zostanie zdiagnozowane. Dlatego ważna jest obserwacja własnego organizmu oraz znajomość najważniejszych objawów. Dzięki temu jeszcze szybciej może nastąpić prawidłowa diagnostyka insulinooporności. Dowiedz się zatem, jakie są typowe symptomy tego zaburzenia:

• przewlekłe uczucie zmęczenia,
• brak energii,
• senność po posiłku,
• rozdrażnienie,
• obniżenie nastroju,
• drżenie rąk,
• spowolnienie procesów myślowych i problemy z koncentracją
• problemy z utrzymaniem prawidłowej masy ciała,
• wzrost tkanki tłuszczowej – szczególnie na brzuchu,
• problemy skórne – np. nadmierne rogowacenie skóry i pojawienie się ciemnych plam,
• nadciśnienie tętnicze,
• nadmierny apetyt, a nawet napady wilczego głodu,
• podwyższone stężenie cukru we krwi,
• wzrost poziomu cholesterolu i trójglicerydów,
• podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Diagnostyka insulinooporności – jak wygląda?

Zazwyczaj podstawowym sposobem diagnozowania insulinooporności jest badanie krzywej glukozowej oraz krzywej insulinowej. Takie badanie możesz wykonać prywatnie lub bezpłatnie w ramach NFZ – w takim przypadku niezbędne jest skierowanie od lekarza prowadzącego np. diabetologa bądź endokrynologa.

Na czym polega badanie krzywej glukozowej i insulinowej?

Diagnostyka insulinooporności zazwyczaj trwa ok. 2 godziny, ponieważ wymagane jest wykonanie przynajmniej 3-punktowej krzywej glukozowej oraz insulinowej. W takim przypadku pierwszym krokiem jest pomiar insuliny i glukozy na czczo. Następnie po godzinie i dwóch godzinach musisz wypić roztwór, który zawiera 75 g glukozy. W ten sposób lekarz może sprawdzić, czy występuje u Ciebie insulinooporność, a także, jak bardzo zaawansowane jest to zaburzenie. Dzięki temu jest też w stanie ocenić prawidłowy sposób leczenia, który wpłynie pozytywnie na Twoje zdrowie i samopoczucie.

Już po zdiagnozowaniu insulinooporności konieczne będzie regularne badanie krwi, żeby kontrolować skuteczność wprowadzonego leczenia.

Jakie wskaźniki wykorzystuje się do zdiagnozowania insulinooporności?

Do zdiagnozowania insulinooporności wykorzystywane są wskaźniki np.:

• wskaźnika HOMA, gdzie normę określa wynik do 2,5, a o insulinooporności świadcz wynik >2,5;
• iloraz stężenia insuliny do glukozy na czczo – norma wynosi <0,3;
• wysokość stężenia insuliny podczas badania krzywej glukozowej;
• wartość insuliny na czczo powinna być jednocyfrowa – <12 IU/ml; po godzinie badania glukoza nie powinna przekraczać 70 IU/ml; po dwóch godzinach testów poziom glukozy powinien być niższy niż 40-60 IU/ml.